Kendinizle Dost Olun – Öz Şefkat

Yaşamlarımızı gözden geçirdiğimizde son zamanlarda çok sık duyduğumuz bir kavram var. Bir ağaç misali üç bileşeninden söz edilen bu kavram ‘öz şefkat’. Sende duymuş muydun daha önce bu kavramı? Haydi gel beraber ne olduğuna dair biraz fikir sahibi olalım 😊

Öz şefkati öncelikle genel tabiriyle ele alırsak, koşullar ne olursa olsun kendimize karşı sabırlı ve sevgi dolu olma hali diyebiliriz. Özellikle zorlandığımız anlarda belki biraz taklitle birlikte utanmadan dans edebilmek ki bunu yaparken bedeninin, ihtiyaçlarının farkına varmak ve ona izin vermek 😊  

İlk bakışta biraz karmaşık ve zor gelmiş olabilir sana ama şimdi seninle beraber onu daha yakından tanıyıp bize uzattığı eli şefkatle tutabiliriz. Bunun bize çok iyi geleceğini düşünerek hadi biraz daha yakından tanıyalım onu 🥰🧚İlk olarak sana üç bileşeni olduğunu söylemiştim 😊 Ben bunu bir ağaca benzettim💁🌴 ‘kök, gövde ve dallar’ olmak üzere.

Birinci ve bana kalırsa en önemli madde olan, köklerimize🌱, öz nezaketten başlayalım.

Öz nezaket bir bakıma kendinle arkadaş olabilme hali👭👬 Bunu daha iyi anlayabilmemiz adına sana iki tane soru sormak istiyorum 😊 Bunlardan ilkinde yakın bir arkadaşını düşünmeni istiyorum 👬 Düşündüysen eğer, onun çok zorlandığı bir anda ona nasıl tepki verdiğini, neler söylediğini düşün şimdi 😇 Nedir bunlar? Yumuşak, sakinleştirici cümleler ya da sıcak bir sarılma belki 🧚‍♂ Peki şimdi ikinci soruma geliyorum. Bu ise, senin karşılaştığın zor anlarda kendine nasıl yaklaştığın? Bu kez devreye daha çok iç sesin dahil oldu öyle değil mi? 🤷 Peki bu kez ne diyorsun kendine? Yoksa ilki kadar sevecen ve nazik değil mi şimdi 😰 Fazla mı acımasız, sertsin? Oysa orada bir yerlerde masum, çaresiz, minnak bir yanın daha var! Yer yer bu iki yanın çelişiyor ve mücadele veriyor belki de ☹ Ama üzgünüm ki bu bir savaş değil! Kimse kazanmayacak!

İnsan zihni dediğimiz şey böyle anlarda şefkatle yaklaşmalı kendine aynı yakın arkadaşına davrandığı gibi. Burada kurulan dengeli bir ruhsal iyilik hali ve öz şefkat arasında çok kuvvetli bir bağlantı var. Keza bu noktada öz şefkat utancın, kıyaslamanın bir panzehri 😇 Bunları yapmanı tamamen durduğunu da söylemiyorum ki utanç dediğimiz şey sevilme ihtiyacından doğan masum bir duygu 🤩 Yalnızca böyle anlarında öz şefkatli minik bir mola verip kendine dokunman 😊 ‘Neye ihtiyacım var şuan?’ diyebilmen ki bu çok değerli🧚‍♂ Ne hissettiğini, ne duymak istediğini fark edip kendine iyi dileklerde bulunman 😊 Ve belki de yalnızca kendine sarılarak ‘ Ben buradayım’ , ‘Seni Seviyorum💖’, ‘Sana ihtiyacım var’ gibi şeyler  söyleyebilmek.

İlk bileşenle çok bağlantılı olan ikinci bileşene, gövde🌾, gelirsek bu ortak insanlık hissiyatı.

Zorlandığın anlarda ilk dediğin şeyin ne olduğunu sorsam ‘NEDEN BEN!’ deme ihtimalin oldukça yüksektir diye düşünüyorum. Fakat bu soru fazlasıyla yalnızlaştırıcı. Bu yalnızlaştırıcı etki ‘ben ve diğer insanlar’ olmak üzere sınıflandırarak araya kötü bir duvar örüyor.😞 Lakin özellikle böyle anlarda insanların hata yapabileceği, zorluklarla karşılaşabileceği gerçeğini göz önünde bulundurmamız gerekiyor. Bunun için ortak insanlık bileşeni acı çekme gerçeğinin ortak bir noktamız olduğunu fark etmemize yardımcı olacak ve bununla beraber acıyı hissederken fark ederek buna bir çözüm aramadan, hikayeleştirmeden, paniklemeden ‘şuan benim için zor bir an fakat birçok insan benim gibi zorlanıyor’ diyebilerek aradaki sınırı bulanıklaştırmadan kendimize de başkalarına olduğu gibi davranabilmek.

Şimdiyse sıra bize acı veren her şeyi kucaklayarak dışarıya uzanmamıza çok faydası olan üçüncü bileşene, dallara🌴, yani ‘bilinçli farkındalığa (mindfulness)’ gelelim.

Kucakladığımız acıyla beraber bakalım bu bileşene 😊 Acıyı kucakladık, öyleyse umuyorum ki bir şeylerin farkına varıyoruz yavaş yavaş😊 Yani kilit sorulardan birisi ‘Nelerin farkındayım?’ Ne hissediyorum? Hislerimiz en çok deneyimlerimize dayandığına göre bu noktada önemli olan diğer nokta ‘deneyimlediğimiz şeyin ne olduğunu onu deneyimlemekte olduğumuz sırada fark etmek .’ Ve acımıza şefkatle yaklaşabilmemiz içinde öncelikle acı çektiğimizi fark etmemiz gerekiyor. Bu farkındalıktan sonra emin ol kendini daha da sevmeye başlayacaksın ve dallarının yeşerdiğini yakın bir arkadaşın olan kendinle beraber göreceksin 😎

Velhasıl, acıyı fark edebilmek, onu çekeni de kendisini de birleştirmeye yönelik bir motivasyon içeriyor 😊 Tezat bileşenlerin bir olabilmek adına birbirlerine ihtiyaç duyduğu gibi acımızla kalma ve onu korumayla sınırlarımızı dengeli tutabiliriz. Bunun için ihtiyacımız olan şeyleri iki madde de toplarsak ilki ‘HAYIR’ diyebilmek! ‘Hayır, bunu bana yapmana izin vermeyeceğim!’ gibi ve bir diğeriyse nazik ve sevgi dolu seni canlı tutabilmek🥰 Bunu belki kendine ayırdığın bir zaman diliminde belki de sahiplendiğin bir evcil hayvanla ilgilenerek yapabilirsin. Fakat ne yaparsan yap bunun dengesini sağlarken ‘Dik bir sırt ve yumuşak bir kalbin’ sana çok iyi geleceğini unutma💖🧚

Sonuç olarak sana diyeceğim o ki kendine dokunmayı, sarılmayı… destekleyici dokunuşlarla kendini kendine çevirmeyi öğrenmek. İnanıyorum ki bu kendine yapacağın en şefkatli iyiliklerden olacak🌸

Bu yola adım atman için bir anket bırakmak istiyorum sana😊 Bunu önayak olması umuduyla yapıyorum lütfen sonuç ne olursa olsun ellerini kalbinin üstünde kilitlemeyi unutma💞

💁  ÖZ ŞEFKAT – Zeynep Selvili

Şefkatli yanınızı hatırlatan bir şeylerin daimi olması ümidiyle🙏💓